Ĉi tiu paĝo estas provlegita
Knaras radoj, krakas pordoj
fajfsirenas aŭtoj…
Brilas vitroj magazenaj…
Kalvas placa rond’.
Ĉielenas templa pinto
reliefe.
La dekdua.
Estingiĝas lum’.
Glitas ombroj fantomecaj,
malaperas en la grizo
de nebula ŝalo.
Ŝi kaj mi
en densa maro
de banalo.
Dereliĝis tramvagono —
kaj ekbluis la fajrero;
tra la grizo kri’ eksonis,
kri’ de malespero.
Golgotas la vivo.
Du krucoj. —
Ŝi kaj mi.
