Paĝo:Miĥalski - Prologo, 1929.pdf/64

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estas provlegita

la pens’ vojaĝas,
en revoj naĝas
al Ideal’.

Suno, varmo, bluo,
ĉarmo, juno, oro,
rido, larmo, ĝuo,
varmo en la koro.

Simfonio de printempo. Junaj tuŝoj
de la vento blovetanta.
Harmonio, dolĉa tempo. Sunaj duŝoj;
mararĝento strietanta.
Sur bulvardo verdiĝanta sidas paro:
gefianĉoj ŝajnas ili;
amrigardo korpikanta; ridas maro;
arbobranĉoj ŝajnas trili:
«Amu vin, amu, junkoroj,
dum tempo-juno torentas,
dum ekburĝonas la floroj,
dum la amemon vi sentas».

Nokto trankvila surnaĝas al lúna mar’
ĉio ekdormis en tuta ĉirkaŭ’,
nur aŭdiĝetas korbatoj de l’ júna par’
kaj iufoje de katoj: «miaŭ’, miaŭ’».
Brilas okuloj, plenplenaj de áma larm’
pro dolĉatendo, ekstazo kaj rav’;