Ĉi tiu paĝo estas provlegita
Torento
Dediĉas al mia unua amiko L. Gonĉar
De monto alta, en fal’ senhalta,
torento kuras,
perlante fluas, liberon ĝuas,
karesmurmuras.
Tra tuta mondo ŝaŭmadas ondo,
freŝecon spiras;
pelante ŝlimon, ĝi la animon
al Puro tiras.
En akvo ludas la sun’ korala
per helradi’…
Nuancas akvo en flu’ defala
kaj flustras ĝi:
« … Venu al mi, ĉiuj junaj,
kun varma, kun freŝa la kor’;
fluos ni fortaj kaj kunaj,
la sunon kantante en ĥor’:
« Suno hela, suno varma,
lumradia,
sur la bela, sur la ĉarma
firmament’,
al vi iras nun sincera
kanto nia,
