Paĝo:Moniuszko, Wolski - Halka, 1912, Grabowski.pdf/20

STOLNIK.

Kiu nokte en ĝardeno
Kantas, mi ne scias ĝin?

JANUŜ (flanke).

Voĉo jen de Halka sonas…
Ŝi aperis tie ĉi?
Eble ree frenezanta…

ZOFJA.

Januŝ! Kial do ekstere
Plendas kanto malespere?

STOLNIK.

Malrespekto aroganta!
(Li volas iri en la ĝardenon, Januŝ lin haltigas.)

JANUŜ (kortuŝite al Zofja). Mia kara fianĉino! Tiu kanto al ni diras: Ĝoje tremas nia sino, Tie brust’ malgaje spiras! Sonas plenda ĝem’, Mi rigardos mem! ZOFJA (al si). Kiel ĝoje tremas sino! Kaj mi kore lin admiras: Al mizero de virino Doni helpon li deziras! Sonas plenda ĝem’ Do li iras mem! STOLNIK. Malmodesta la virino! Sed ĉagrene kanto spiras… Doni helpon ni deziras. Ĝoje tremas nia sino, Tie sonas ĝem’! Vi rigardu mem!

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$

Kune.

(Li foriras kun Zofja, kiu kun admiro rigardas Januŝon.)