Paĝo:Moniuszko, Wolski - Halka, 1912, Grabowski.pdf/45

ZOFJA (ekvidinte Halkan).

Kiu ŝi estas pala knabino?

ĤORO.

Pala knabino.

ZOFJA.

Malgaja kaj silentanta.

ĤORO.

Malgaja kaj silentanta.

JANUŜ (flanke).

Ne rekonis fianĉino!

ZOFJA. Kiu ŝi estas knabino, La suferanta kaj pala? Mi pri vizaĝo egala Memoras! — mi vidis ĝin! STOLNIK. Kiu ŝi estas knabino? Jen, Zjemba! — tiu ĉi pala? Mi pri vizaĝo egala Memoras, — ni vidis ĝin!

$\scriptstyle {\left.{\begin{matrix}\ \\\\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \\\ \ \end{matrix}}\right\}\,}$

Kune.

JANUŜ (flanke).

Ŝin ne rekonu Zofio!
Mi tremas, fariĝas pala…
Ah, la renkonto fatala!
Ah, kial vidas mi ŝin!

JONTEK (flanke).

Rekonis ŝin sinjorino,
Kaj lin rigardas, ho Dio!
Eble konjektos pri ĉio
Kaj malestimos ŝi lin.

JANUŜ (flanke).

Ne rekonu ŝin Zofio!
Larmoj de Halka min premas,