Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Kial ci, potenculo, ĵetadis varmegajn ciajn radiojn al anaro edza?
Sur la kampo senakva la soifo ne lasis pafarki iliajn sagujojn la ĉagreno fermis!
Kanto dekunua: Forkuro de Igorj.
Igorj sur la rivero Donec. (Kanto XI). Fig. de N. Karazin.
Ekondiĝis la maro je noktmezo; leviĝas tromboj tra nebuloj. Al Igorj —[1] princo. Dio montras la vojon el la lando Poloveca al la lando Rusa, al la patra ora trono.
Estingiĝis vespera ĉielruĝo, Igorj dormas, Igorj maldormas, Igorj per pensoj kampojn mezuras de l’ granda Dono ĝis la malgranda Doneco.
- ↑ Igorj estis kaptita, sed, pro liaj vundoj, Konĉako fariĝis lia garantianto. La rakonto de l’ „Poemo“ pri la forkuro ne kontraŭ-
