-31-
mento —audiĝis temp-mezura bul-bul-bul-sono, kvazaŭ iu trinkus.
— Kazjo!.. — flustris la ĝibuleto — kiam mi estos jam... tie... venu al mi de tempo al tempo. Vi diros al mi, kian taskon oni donis en la lernejo...
En la alia ĉambro ekkriis la alveninto:
— Sanon ni deziras al la sinjoro guberniestro!.. Vivu!.. Mi estas guberniestro!.. Rum jamajka!..
Juzjo komencis skuiĝi kaj paroli ĉiam pli maltrankvile:
— Tiel doloras min la sakro!.. Ĉu vi ne sidigis sur min, Kazjo? Kazjo!.. Ho, jam ne batu min plu!..
— Rum!.. Rum jamajka!.. oni kriis en la alia ĉambro. Ree aŭdiĝis bulbulado, kaj poste — la botelo kun terura tinto ekbatis la plankon.
Juzjo altiris mian manon al sia buŝo, kaptis per dentoj la fingrojn kaj—subite li ilin ellasis. Li jam ne spiris.
— Sinjoro! — mi vokis. — Sinjoro! Juzjo mortis!..
— Kion vi babilas? — ekmurmuris voĉo en la alia ĉambro.
Mi saltis el la lito kaj starigis en la pordo, rigardante en la mallumon.