Ribelu vi! filinoj kaj patrinoj
Ne estu plu viando por plezur’,
Ne nasku plu idaron sen inklinoj
Ĉar de l’ infan’ dependas la futur’.
La hom’ sur ter’ ne via mastro estu
Ne estas rajt’ por devigadi vin,
Do en liber’ vi vivu, sed vi restu
Plenaj de am’, plibonigontaj nin.
Rekantaĵo
Ribelu vi! ignoraj kredemuloj
Venu al lum’ ĉar vin blindigis Di’,
Per nia torĉ’ revidu la okuloj
Por evitad’ de l’ nigra eklezi’.
Mensogon devas venki vero ĉian
En libr’ de l’ ver’ lernadu kun fervor’,
Tuj kiam vi kleriĝos, sonĝon vian
Forpuŝos am’, ĝi malaperos for.
Rekantaĵo
Ribelu vi! entute suferhomoj
La ŝtelitar’, la senheredular’
Kunigu vin por la akir’ de domoj
Bienoj kaj de tuta la rajtar’.
Tre grandaj kredas vi ĉiujn sinjorojn
Ĉar la erar’ kaj tim’ subigas vin,
Ĉar al tiran’ oferas vi la korojn
Ekstaru jam! superos vi en fin’.
Rekantaĵo
|}
