Leviĝu, leviĝu, nesciantaj ĉifonuloj,
Subpremitaj por longa tempo kaj peniga labor’;
Antaŭ la grandega furiozo de la sklavuloj,
Ne regas malsaĝa potenco de la or’.
Eliru ĉifonuloj viajn malsekajn ruinojn,
Alarmo forkuru, flugu al la batal’;
Ili ŝtelas vian panon kaj insidas viajn virinojn,
Detronigi la fiburĝojn alvokas nin signal’.
Estas niaj la belegaj palacoj orumitaj,
Ti-kie mallaboras la riĉularo;
La kampoj banataj de niaj ŝvitoj,
Estas niaj, kaj nia estas la rikolto de l’ kamparo.
Rekantaĵo
