Paĝo:San Millán - Ŝipopereo, 1921.pdf/11

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estis validigita


Mi ne forlasis eĉ malgravan perojn,
puŝata de fervoro kaj aktivo,
kaj nur iom dolĉiĝis mia vivo
kiam tralegis mi ŝiajn leterojn
kaj kisis kun pasi’ tiujn paperojn.

Mi ĉion aranĝinte, kun plezuro,
deziris al ŝi flugi kiel vento,
vojaĝi per rapida marverturo,
ĉar jam ŝajnis al mi kvazaŭ jarcento
ĉiu horo, minuto kaj momento.

Noktiĝis jam kiam la mara ondo
ŝancelis la majestan ŝipon, belan,
per kia mi vojaĝis; lumon stelan
la ĉiel’ disvastigis tra la Mondo;
ia lumet’ de l’ mar’ estis respondo.

Kial kun timo mi preĝis al Dio
kaj sentis malĝojigan antaŭsenton?
Kaj kial mi streĉegis la atenton
kaj kun tre maltrankvila emocio
rigardis la kvietan okcidenton?

Iun nokton, ventego tre subita
alportanta kun si fulmotondraron
ondigis forte la timigan maron;
eĉ la ferdekon ŝaŭmo disĵetita
atingis, ne trovinte taŭgan baron.