Paĝo:San Millán - Ŝipopereo, 1921.pdf/9

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estis validigita


Ni, konfidemaj, ĝuis estantecon:
bonodorojn kreskaĵajn la balzamajn,
bluan ĉielon, sunradiojn flamajn,
plenan sanon, junecon kaj gajecon,
amajn rigardojn kaj parolojn amajn.

Ŝi, ne kaŝante sian aman senton
kaj montrante al mi grandan atenton,
estis por zorgi min senĉese preta:
kiam mi estis iom malsaneta
ŝia vizaĝo montris malkontenton.

Iun fojon, dum mi faris kolekton
de floroj por buked’, ne atendite
mi ektuŝis per fingr’, grandan insekton,
kaj mia zorgo kaj lerteco spite,
ĝi pikis min kaj flugis for subite.

Ho! kia malĝojeco, kia tremo
en ŝi vidiĝis — pruvoj de korpremo —
kia ploro briligis ŝian vangon,
kun kia maldoĉec’, kun kia ĝemo
la knabino rigardis mian sangon.

Je malkvieteco plena la animo,
ŝi rigardadis min kun granda timo
kaj el la buŝ’ eliris frazoj molaj,
sed feliĉe al ŝi estis konsolaj
miaj gajaj rideto kaj esprimo.