Paĝo:Schulhof - Bohemaj Grenatoj, 1922.pdf/11

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estas provlegita
Petr Bezruč:
MARINJO MAGDON.

Magdon maljuna el Ostrava hejmen
iris vespere kaj haltis je brando;
falis en foson kun kap’ disrompita —
hejme tre ploris Marinjo Magdon.

Karbovagon’ renversiĝis sur relo,
sub ĝi ekspiris vidvino de Magdon.
Orfoj kvin ploris en Hamro Malnova,
kaj pleje plejaĝa Marinjo Magdon.

Kiu nun ilin adoptos, satigos?
Ĉu vi por ili nun estos gepatroj?
Ĉu minejestro la koron posedas,
kiel vi sama, Marinjo Magdon?

Finon ne havas markiza arbaro.
Kiam la patron mort’ trovas en mino,
lignan fasketon, ĉu orf’ preni povas?
Pensas vi tion, Marinjo Magdon?