Paĝo:Shakespeare - Hamleto, 1924, Zamenhof.pdf/16

— 12 —

Sigelon mian. Nun por li mi petas
Permeson vian, via reĝa moŝto.
Reĝo
Mi liberigas vin. Nun via tempo
Libere estas al dispono via. —
Kaj nun al vi mi turnas min, Hamleto,
Vi, kara nevo, kara filo mia!
Hamleto (flanken)
Sed certe tute fremda per la koro.
Reĝo
Ankoraŭ ĉiam nuboj sur la frunto?
Hamleto
Ho, ne! Mi staras ja antaŭ la suno!
Reĝino
Forĵetu la doloron, kara filo,
Amikan frunton montru al la reĝo.
Ne serĉu kun palpebroj mallevitaj
Eterne vian patron en la polvo.
Vi scias ja: la leĝoj de l’ naturo
Ne estas refareblaj! Kio vivas,
Necese devas iam morti. Vivo
Eterna post la tombo nur ekzistas.
Hamleto
Ho, jes, regino, ĉiuj devas morti.
Reĝino
Nu kial do la morto de la patro
Al vi ekŝajnis tiel eksterorda?
Hamleto
Ekŝajnis? Ne, ĝi estas, ho, patrino.
Ne mia nigra vesto, nek la ĝemoj,
Nek la okuloj plenaj de larmaro,
Nek la funebra vido de l’ vizaĝo,
Nek ĉiuj moroj de senkonsoleco
Min vere montras. Ĉio estas ŝajno.