Hamleto
Ne nomu min «reĝido», sed «amiko»,
Sed kial vi forlasis Vittenbergon?
(Al Marcello)
Marcello?
Marcello
Jes, reĝido.
Hamleto
Mi tre ĝojas
Revidi vin.
(Al Horacio) Sed diru serioze,
Por kio vi forlasis Vittenbergon?
Horacio
De maldiligenteco, ho, reĝido
Hamleto
Al malamiko via ne permesus
Mi tion diri, kaj vi vane penas
Kredigi min, ke tio estas vero.
Mi scias, vi ne amas sen laboro
Vagadi. Kion tie ĉi vi faras?
Ĉu trinki vi ankoraŭ volas lerni?
Horacio
Mi alveturis al la enterigo
De via patro.
Hamleto
Ha, ne moku min,
Kolego; diru, ke vi alveturis
Al fest’edziĝa de patrino mia!
Horacio
Jes, vero, princ’, la dua baldaŭ sekvis
Post la unua.
Hamleto
Vidu, mia kara, —
Afero simpla de ekonomio:
De l’ fest’ funebra restis multaj manĝoj, —
Paĝo:Shakespeare - Hamleto, 1924, Zamenhof.pdf/20
Ĉi tiu paĝo estis validigita
