Somnambulo. Tre agrable. Mia nomo estas Roberto de Somnambulo.
Akompano kaj Piroto (flanke). ?! — Somnambulo!? (La telefono sonoras).
Akompano (en la telefonon). Kiu? — Jjjes, mi — bbonege — tuj — (al Somnambulo) Pardonu, sinjoro Doktoro de Somnambulo, ke mi foriras, lasante vin ĉi tie kun nia glora poeto, (al Piroto) ne modestigu vin. Mi estas esperanta, ke vi estos trovanta ĉi tie la deziritan ripozon, kaj ke vi estos ĝuanta ĉi tie lonstantan —
Piroto (flanke). Li »freneziĝantas« —
Akompano (senpaciencigite). Bone, bone, forirantu plej rapide! (Li foriras tra la meza pordo).
Piroto. Somnambulo.
Piroto. Permesu, sinjoro Maj — sinjoro Somnambulo —
Somnambulo (kun akcento). Somnambulo estas mia nomo!
Piroto. Pardonu — permesu, sinjoro Somnambulo, ke mi demandu vin pri via tre estimata sinjorino — edzino. Ĉu ŝi ne venis?
Somnambulo. Sinjoro! Mi neniam havis edzinon kaj neniam havos! Mi estas ĝismorta malamiko de ĉiuj edzinoj. Eble vi konsideras min iu alia?
Piroto (montrante al li portreton). Ĉu vi konas ĉi tiun sinjoron? — (Flanke) Netrompebla simileco!
Somnambulo. Kompreneble — kiu ne konas lin! Tamen — la portreto ne estas bona —
