Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
FRATAMO.[1]
En lastagonio, mortpafe vundito,
Kun morto batalas junulo.
Apude knabin-fianĉino ĉe lito
Malĝojas kun larm’ en okulo.
— Sen savo!… sangperdo decidas la sorton
Al mort’ cedas vivo junflora.
Mirakl’ eble diros la lastan nun vorton,
Decidan en horo dolora!
Miraklo helpsangon por sango postulas,
Sed tuj, malavare, avide…
La mort’ jam minutojn de l’ vivo kalkulas
Falĉilon akrigas perfide…
— Ho, ruza de l’ mort’ artifiko-provoko,
Satana koncept’ de l’ infero!
Frostigas la koron terura alvoko:
— La sangon por ŝajna espero!…
Kaj vane lancet’ sangosuĉa atendas —
Rigardo junula paliĝas…
Kaj vane doktoro alvokon dissendas —
Neniu kuraĝas, aliĝas.
- ↑ En la postrestinta paperujo sur la manuskripto de verketo estas aldonite: (dediĉita al mia fratino Aŭgusta Hermelin. Vidu »Galerion de Zamenhofoj«) — E. W.
