Paĝo:Verkoj de FeZ, 1935.pdf/66

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
VIZITO DE LA STELOJ SUR LA TERO.

Ĉiuj steloj ekdecidis
Ekvojaĝi sur la teron.
Al mastrino ili diris
Sian volon kaj esperon:
»Ni ja tie tre mallonge
Gastos — unu, du, monatojn;
Ni vizitos regnon homan,
Vidos niajn koramatojn…
Sed mastrino al la steloj
Tiam donis la respondon:
»Restu tie ĉi en domo —
Vi malbenos poste mondon!«
Saĝajn vortojn ne aŭskultis
Tamen steloj la trudemaj
Kaj senĉese ili tedis
La mastrinon — nespertemaj:
»Sed komprenu nin, mastrino,
Sur ĉielo ni sidante
Tute ja ne konas tiujn,
Kiuj kantas nin konstante!
Ĉiu ja el ni sur tero
Havas siajn adorantojn,
Kiuj sendas al ĉielo
Himnojn, ĝemojn, amokantojn!«