Paĝo:Verkoj de FeZ, 1935.pdf/69

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Mia vi nun je eterne,
Antaŭ homoj, antaŭ Dio!«
Tiel li karesas, ĵuras
Amon veran kaj brulantan,
Tiel kisas tiu homo…
Lampon apud li starantan.
Sed subite al li ŝajnas,
Ke Marion iu tenas
Ĉirkaŭprene!… »Ho, pro Dio!…«
(Lampon tuj diabloj prenas).
Kaj cetere, kaj cetere
Daŭris tio ĝis mateno. —
Elrapidas el la domo
Ĉiu freŝa kun mieno.
La gastinojn de l’ hotelo
Ni jam vidas sur la stratoj,
Kaj jen baldaŭ promenadas
Brak’ en brak’ la geamatoj…
Sed neniu tie aŭdas
De la amo dolĉan vorton!
Ĉiu el la junularo
Nun malbenas sian sorton…

* * *

Kio faris tian ŝanĝon
Ke antaŭe tre amataj
Steloj, tiel deziritaj —
Nune estas malbenataj?
Kio faris, vi demandas,
Tian ŝanĝon nun subitan?
Kio kaŭzis malfeliĉon
Kaj esperon renversitan?
Ĉefa kaŭzo, ke malbenoj
Nun el ĉies buŝo sonis,