Kaj la fidela por vi nur, bela,
Kor’ mia tremas, flamas!…
— »K’al do detenas, k’al do malbenas
Konstante min patrino?«
— Vi ne aŭskultu — kaj ŝi insultu,
Freneza la virino!
— Ho, timu Dion! ne diru tion,
Amata, kara mia!
Tsss… en arbeto jen ŝanceleto…
Ŝteliĝas fremda ia?…«
— »Ne, vent’ ekblovis, foliojn movis,
Vi vane timas, tremas…«
Kaj la tremantan, li ŝin febrantan
Al sia brusto premas… ———
— »Ha, malnoblulo! ha, vi krimulo!
Malben’ al la filino!…«
Kvazaŭ pantero ŝi en kolero
Jam naĝas, la patrino…
Ŝi dronos eble, neeviteble,
Freneza en kuraĝo?
Sed la patrino »frenezulino«
Ne dronas, malgraŭ l’ aĝo.
— »Ŝi min malbenos kiam mi venos
Al la patrina korto!
Ne rekonatan, malestimatan,
Min pelos for sen vorto!
Ekblovis vento de l’ oriento
Alportis malvarmeton…
Kaj la patrino »frenezulino«
En frenezejo sidas
Kaj kun sovaĝo en la vizaĝo
