Paĝo:Verkoj de FeZ, 1935.pdf/88

Ho, ĉu enuas tie — min,
Vi, mia koramata?…
Ho, najtingal’ — kredeble vi
Ŝin vidis en urbeto?
Ĉu ŝi enuas?… — Fji… fji… fji…
Ektrilis la birdeto.
Sur la benketo ŝin kun pi’
Alpremis mi tremantan,
Kun najtingalo — ĉiuj tri
Ni ĝuis amokanton…
Ĵuris ni ambaŭ ĝis la fin’
De l’ vivo esti kune…
Kie vi estas, ho, knabin’,
Ĉe kies brusto — nune
Ho, najtingalo!… diru — vi
Ŝin vidis en urbeto?…
Ĉu ŝi min amas?… — Fji… fji… fji…
Ektrilis la birdeto…

Ŝi min forlasis antaŭ jar’,
Forflugis knabineto.
Kaj ni nun solaj restis kvar:
Mi — arbo — vi — benketo…
Tien ĉi ree veni ŝi
Solene ja promesis —
Ŝi ne perfidis — kredas mi —
Ŝi juron ne forgesis?
Ho, najtingalo!… diru — vi
Ŝin vidis en urbeto?
Ŝi ne forgesis?… — Fji… fji… fji…
Ektrilis la birdeto…

Eble?… sed ne! — Al la satan’
Neniam ŝi ekcedos!