Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Tie, ĉe la fajro flama,
Kaŭris en angul’ Uraka,
Karesante dikan mopson;
Ĝin rapide ŝi forpuŝis,
Por al ni dediĉi helpon.
Pretiginte mian liton,
Malliginte „espardilojn“ —
(Piedvesto tre maltaŭga!)
Ŝi min helpis senvestiĝi,
Eĉ fortiris pantalonon,
Gluiĝintan al la kruroj
Kiel trudemul’-amiko.
„Noktĉemizon! Ho mi donus
Tridek ses germanajn reĝojn
Nun por unu noktĉemizo
Seka!“ — Kriis mi gutante.
Frosttremante, dentklakante
Staris iom mi ĉe l’ fajro;
Duonsvene pro la flamoj
Falis mi sur la pajlaĵon. —
Mankis dorm’. Palpebrumante
Strabis mi je l’ sorĉistino,
Kiu tenis sur la sino
Supran korpon de la filo,
Tute nudan. Je la flanko,
Ekstarinte, ŝia mopso
Tenis lerte per piedoj
La antaŭaj etan poton.
