Ĉi tiu paĝo estas provlegita
mi, Sinjor’, Vin petas kun emfazo,
lin vizitu en libera horo.
Por la samaj celoj idealaj,
kiujn ni nun sekvas, plej kristalaj,
batis ankaŭ lia bona koro.
Kiel vi kaj mi, li ankaŭ sonĝis
en la verkoj belaj sen komparo
pri la unueco de l’homaro,
pri eterna kaj senĉesa paco;
sed al li kaj lia flama vorto
malfavora estis viv’ kaj sorto,
— sur la tero mankis por li spaco.
Sed li fine trovis la trankvilon
kaj kun sia sonĝo ĉarma, granda,
en malgranda urbo nederlanda
dormas tiu nia antaŭulo
kaj sur lia tombo, jam sen larmo,
kantas nune nur la birda svarmo
kaj ekfloras simpla konvolvulo.
