"Ĉar la ĵaluzo kondiĉas rajton, kiun mi bedaŭrinde ne posedas."
"Bedaŭrinde! Kiel ĝentile! Sed se vi posedus tian rajton, ĉu vi tiukaze estus ĵaluza?"
"Mi ne kredas. Edzino, pri kiu oni havas kaŭzon esti ĵaluza, ne estas inda, ke oni estas jaluza pri ŝi!"
"Tre sprite! Sed ĉu en la praktiko vi agus laŭ tio, mi ne volas diskuti. Cetere la justeco postulas, ke vi apliku ĉi tiun sentencon ne nur por la virina, sed ankaŭ por la vira sekso."
"Mi ne estas kontraŭ tio."
"Sed mi estusĵaluza, se tiu, kiun mi amus, prezentus siajn ovaciojn al alia virino!"
"Al virino oni povas indulgi tian malfortecon pli ol al viro!"
"Mi dankas pro la bona indulgo. Sed ĝi havas iom maldolĉan kromguston: al la virino, tiel subula estaĵo, oni kompreneble devas pardoni ŝian malfortecon!"
"Tion mi ne celis — aŭ pli vere — mi ne intencis esprimi tion."
"Tio estis sincera! Vi nur pensis kaj ne volis diri tion! Sed mi konsolas min per tio, ke la viroj, kiuj deklaras nin virinojn malbonaĵo, tamen rekonas la necesecon de tia malbonaĵo!"
"Hm — ankaŭ pri tio oni povus disputi!"
"Ĉu vi eble volas aserti, ke vi povus vivi tute sen interrilatoj kun virinoj?"
"Mi pensas, ke mi faras tion!"
"Vi pensas, ke vi faras tion! Kiel diplomatie! Nu, konsolu vin; iomete prudenta edzino ne okupas sin pri tio, kion ŝia edzo faris antaŭ la edzeco; tre prudenta edzino eĉ rifuzas ĉiun tenton informi sin pri tio."
"Kaj tia tre prudenta edzino vi estus, ĉu ne? Ĉu vi rifuzus?"
