Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/61

La kuprarmitajn Aĥajojn kaj ĉevalbridulojn Trojanojn, 80
Kaj, rigardinte, unu alian tiel parolis:
  "Certe, nun ree malbona milito, terura batalo
Estos, aŭ ligos per paco ambaŭ militistarojn
Zeŭso, kiu decidas militon inter mortemaj."
  Tiel multaj Trojanoj kaj Aĥajidoj parolis. 85
Sed ĉe Trojanoj penetris Ateno, preninte figuron
De Laodoko kuraĝa, filo de Antenoro,
Diosimilan Pandaron serĉante, ĉu ŝi lin eltrovos.
Trovis ŝi lin, Likianon la fortan kaj neriproĉeblan;
Staris li, kaj lin ĉirkaŭis arego da ŝildotenantoj, 90
Viroj, sekvintaj al li de rivero sanktega Esepo.
Apudiĝinte, Ateno eldiris la vortojn flugilajn:
  "Ĉu vi obeos hodiaŭ al mi, Likiano kuraĝa?
Ĉu kuraĝiĝos vi en Menelaon sagon enpafi?
Tiam vi dankon kaj gloron akirus de ĉiuj Trojanoj 95
Kaj pli precipe de la Priamido, de l' reĝo Pariso.
De li plejfrue vi certe brilegajn donacojn ricevus,
Se Menelaon, l' Aresoamaton Atridon, li vidus
De via sago venkitan, metitan sur brulan lignaron.
Nu, vi rapidu, ellasu la sagon en gloran Atridon, 100
Kaj al Apolo Likia, la Arkoportanta, promesu
Grandhekatombon el ŝafoj unuanaskitaj oferi
Post reveniĝo en domon de patro, en sanktan Zelion."
  Tiel ŝi diris kaj koron de la malprudenta ekmovis.
Tuj li arkpafon ekprenis, faritan el kornoj de kapro, 105
Kiun li mem, la sovaĝan, entrafis en bruston, de sube,
Kiam de ŝtono ĝi saltis (li ĝin en embusko atendis);
Kaj ĝin entrafis en bruston, -- per dorso ĝi falis sur ŝtonon.
Havis sur kapo ĝi kornojn de dekses manplatoj laŭ longo.
Ilin artege aranĝis kaj fleksis kornaĵmetiisto 110
Kaj, polurinte, almetis al ili hoketon el oro.
Ĝin nun Pandaro ekstreĉis, atente starigis, al tero
Alapoginte; l' amikoj kuraĝaj lin kaŝis per ŝildoj,
Por ke la viroj Aĥajaj ne venu en movon pli frue,
Ol Menelao Aresoamato estos trafita. 115
Jen li tegmenton sagujan malkovris kaj sagon elprenis,