al ŝi poste kion vi promesis al mi manifesti al ŝi. Se mi ne estas en trompo, la unuaj vortoj viaj igos al ŝi eksperimenti dolorigan** impreson, ĉar ili donos motivon por ke ŝi timu ke vi kaj mia patro kontraŭstaru decide nian engaĝiĝon***. Ŝia aŭdis iam kion vi parolis pri sia malsano, kaj nur la afabla trato*** kiun vi daure donis al ŝi kaj la konversacio okazinta inter ŝi kaj mi, trankviliĝis ŝin. Forgesu ke mi faros al ŝi la pripensojn pri la propono de Carlos. Mi aŭskultos kion vi diros, malantaŭ la framoj*** kulisoj** de tiu pordo.
Estis ĝi tiu de la hejmkapelo de mia patrino,***
—Ĉu vi? —demandis ŝi al mi mirigita.
—Jes, sinjorino, mi.
—Kaj kial sin apogi en tiu trompo?
—Maria ĝojos ke ni faros ĝi tiel, vidinte la rezultojn.
—Kiun rezulton vi promesas, do?
—Scii ĉion kion ŝi estas kapabla fari por mi.
—Sed, ĉu ne estos pli bone, se estas ke vi volas aŭdi kion ŝi diros al mi, ke ŝi sciu neniam ke vi aŭdis ĝin kaj ke mi ĝin akceptis?***
—Tiel estos, se vi ĝin deziras.
—Malbona vizaĝo havas vi plenumi tion.*****
—Mi petegas al vi ke vi ne kontraxustaru.
—Sed ĉu vi ne vidas ke fari kion vi celas, se ŝi eksciiĝas pri tio, estas kvazaŭ mi promesus al ŝi ion kion mi bedaŭrinde ne scias ĉu mi povas plenumi, ĉar denove aperinte la malsano, via patro kontraŭstaros vian geedziĝon, kaj mi devus fari la samon?
—Ŝi scias ĝin; ŝi neniam konsentus esti mia edzino, se la malsano reaperas. Sed ĉu vi forgesis kion diris la kuracisto?
—Faru, do, kion vi volu?
