Saltu al enhavo

Paĝo:Molière - Don Juan, 1906, Boirac.djvu/67

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
— 69 —

Don Juan

Ke oni ne povas vidi la gloramon de mortinta homo iri pli malproksimen; kaj kion mi trovas admirinda, estas tio, ke homo, kiu kontentiĝis dum sia vivo per sufiĉe simpla loĝejo, volas havi tiel belegan por la tempo, kiam li ne havas plu kion fari el ĝi.

Sganarelo

Jen estas la statuo de l' Komandoro.

Don Juan

Je Dio! Jen li estas bona, kun sia vesto de romana imperiestro!

Sganarelo

Mian fidon, Sinjoro, jen estas io bone farita! Ŝajnas, kvazaŭ li estus vivanta, kaj tuj ekparolonta. Li ĵetas al ni rigardojn, kiuj min timigus, se mi estus tute sola, kaj mi pensas, ke li ne plezuras vidante nin.

Don Juan

Li estas malprava; kaj tio estus danki malbone la honoron, kiun mi faras al li. Demandu lin, ĉu li volas veni vespermanĝi kun mi.

Sganarelo

Ĝi estas afero, kiun li ne bezonas, mi kredas.

Don Juan

Demandu lin, mi diras.

Sganarelo

Ĉu vi mokas? Oni estus frenezulo, se oni irus alparoli statuon.