Paĝo:Tennyson - Gvinevero, kaj aliaj poemoj, 1906, Bicknell.pdf/46

Trans la pordeg' Gotika en la muro
La blankajn florojn de l' sambuk-arbetoj.
Kaj, je ĉastec' vestita, ŝi rerajdis.
Sed iu malbonulo kaj malnobla,
De ter' sendanka elfarita, kies
Hontinda nom' por ĉiuj jaroj daŭros,
Borinte truon, time ekrigardis.
Sed antaŭ ol laŭ sia vol' li agis
L'okuloj sekiĝintaj mallumiĝis,
Kaj falis antaŭ li el lia kapo;
La Potenculoj, kiuj servon faras
Al noblaj agoj, tiamaniere
Malbonuzitan senton neniigis.
[orig.: Nuligis tian senton maluzitan.]
Sed ŝi, pri tio nesciante, pasis.
Tiam subite, per dekdu bategoj,
Cent turoj, unu post alia, tondris
Kaj sonoregis je l' tagmez' senhonta,
Kaj, ĉe l' momento, ŝi ĉambreton sian
Atingis; kaj, el ĝi reelirinte,
Vestita kaj kronita por renkonti
La Grafon; jen! l'imposton ŝi forprenis,
Kaj gloran nomon je eterne gajnis.