Paĝo:Verkoj de FeZ, 1935.pdf/77

Salutante la gastojn humile,
La magnato la pordon konstante
Rerigardas sen ĉes’ maltrankvile.
Gastoj venis en plena kunveno,
En pokaloj jam ŝaŭmas la vino,
Mankas sole kaprica Heleno —
La belega de l’ fest’ heroino.
Patro tondras, la servantinaro
Kuras, serĉas kaj vokas fraŭlinon,
Murmuretas signife l’ gastaro
Kaj kondamnas la kapriculinon.
Patro tondras, malbenas la mondon,
Vane gastojn amuzi li penis,
Servantaro alportas respondon:
— Ŝi el urbo ĝis nun ne revenis.
Fine diris Mari’ vartistino:
— Ŝi el domo vespere foriris,
Ĉar la tagon de l’ nomo fraŭlino
Utiligi — alie deziris.
Kial ŝi do sen gard’, senpermese —
Ekkriegis magnato kolere —
Malagrablajn surprizojn senĉese
Al mi faras je tag’ kaj vespere?…
— Mia bona Helen’ — dorlotino —
Diris larme maljuna Mario —
Estas inda infan’ de l’ patrino,
Ho, benadu kaj gardu ŝin Dio!…
— Malbenita, ho, estu riĉeco,
Kiun mi de la sort’ ekposedis!
Malbenita centfoje — la eco,
Kiun ŝi de l’ patrino heredis!…
La patrino la saman kutimon
Havis ĉiam por tiu bastardo,
Kompateman ŝi havis animon,