Ĉi tiu paĝo estas provlegita
Kun ĝojo ni naĝu de l’vivo sur ondo.
Kun ĝojo ni naĝu kaj ridu,
Se bruas sovaĝe la akvoj en rondo,
Ni nubojn la nigrajn ne vidu!
Forlasu ni plendojn kaj la ŝanceliĝon
Ni levu la frunton fiere!
Ni flugu anonci la sunan leviĝon,
Anonci al homoj de amo naskiĝon,
Ĝojege ni flugu espere!
Gojege, ĝojege!... Jen sonas ekkrio
En ĝoja la bru’ de spirita ebrio!
Ĝojege!... Sed kial la larm’ en okulo?
Kaj kial, ho, kial la frunt en nebulo ?...
La ĝoj, kiu brilas en niaj nun koroj
Similas al roz‘ inter dornoj — doloroj.
Kaj kie feliĉo?... Gin serĉas ni vane:
En tombon gi iros kun ni akompane.
Ho, kiam en flora ornamo gi gvidos
Liberan homaron — ni ĝin jam ne vidos.
