De kie mi venas?... La plej teruran, aspran,
el la terenoj serĉu:
la spuroj de sangomakulitaj piedoj
sur la dura roko;
la restaĵoj de disŝirita animo
en la akraj rubusoj
al vi indikos la ĉeminon
kondukantan al mia origino.
Kien mi iras? La plej malluman, tristan,
el la stepoj trairu;
valo de eternaj neĝadoj kaj eternaj
melankoliaj brumoj.
Kie restas soleca petro
sen ia enskribo,
kie rezidas forgeso,
jen tie kuŝas mia tombo.
De kie mi venas?
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
| Indekso : Rimo LXVI de Gustavo Adolfo Bécquer Tradukita de Vikifontaro |
El Rimas y leyendas (Rimoj kaj legendoj)  |