Lago, kun kiu vivas trankvilo duope,
en kies mezo io ŝvebas ne moviĝas,
Ĉu ĝi la vivo estas kun kiu duope
miljaroj paŝis marŝis kaj monatoj riĉas.
Lag’, kiun mi jam venis en tempo mi vivas
en la antikva sango sen korpo la nuna.
lago, kies memoron ho kvazaŭ soifas,
tuj ho rememorebla, sed ne ebla, bruna.
La teksto estas publika havaĵo (public domain). Detaloj pri la licenco troviĝas ĉe la paĝo de la aŭtoro: Masao Niŝimura.
