lis kun akcento, — ja ne brutaro estas en vagonaroj...
Subite lia rigardo falis sur la ronkintan gardiston, samtempe li ekmemoris la ebriajn relŝanĝistojn kaj tuj ekkredis je vereco de la vortoj de sia kunulo. Li ne finis la frazon kaj ree sidiĝis, sulkigante la vizaĝon.
— Hodiaŭ, parolante “inter ni”, estas Pokróv* — granda festo de kamparanoj... Oni kutime festas ĝin...
Akresona sonorilbruo post la pordo supersonis pluajn vortojn de la junulo. Ĉulkov plivigliĝis kaj maltrankvile ekmoviĝis sur la benko.
— Jen, de la najbara stacio oni demandas, ĉu la vojo estas libera por la vagonaro, — li diris.
La sonorilbruo daŭris longe kaj silentiĝis. Responde je ĝi neniu ekmoviĝis post la pordo, neniu donis respondan sonorilsignalon. Ĉulkov ekrigardis poŝhorloĝon.
— Estas deksep minutoj post la sepa... — li diris. — Laŭ la hortabelo la vagonaro venas ĉi tien en kvardek tri minutoj post la sepa... por trakuri la interspacon inter nia stacio kaj la najbara ĝi uzas dudek minutojn, sekve, nun ĝi jam...
La sonorilbruo ripetiĝis. Je tiu ĉi fojo ĝi bruis pli obstine, pli trudeme kaj daŭris pli longe, ol antaŭe, kun oftaj mallongaj interrompoj, sed neniu atentis ĝin, neniu respondis. La interparolantoj interŝanĝis maltrankvilajn okulsignojn.
— Vi vidas, — diris la junulo, — la deĵoranto dormas ankaŭ ebria kaj ne aŭdas la signalon. Parolante “inter ni”...
__________
- Pokróv estas rusa eklezia festo de la 1-an de oktobro.
