Ĉi tiu paĝo estas provlegita
FORKURO.
Ballado
de Adam Mickiewicz.
Li militas — jar’ finiĝis;
Ne revenas — he, mortiĝis!…
Fraŭlineto, por juneco estu la kompat’,
De princido jen veturas, jen veturas svat’!…
Princ’ festenas en sia kortego;
Kaj fraŭlino ploras en ĉambrego…
Ŝiaj pupiloj, du fulmoj karaj —
Hodiaŭ nur du fontoj malklaraj!
Ŝia vizaĝo, luna pleneco —
Kiel la luno dum renoveco
Jen malaperas… Ho, la mizer’!
Domaĝ’ por beleco, por sano danĝer’!
La patrino zorgas je ŝia elvido;
Por edzec-anoncoj donas la princido…
Bruege, amase veturas svataro…
— Ho ve, veturigos min ne al altaro;
Ho ve, en tombejon min nur veturigos,
En ĉerko por mi la litaĵon farigos;
Mi mortos, se pli jam ne vivas l’ amato;
Kaj Vin, o patrino, mortigos kompato!
