Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Tiele nun batalas la kolero 220
En mia brusto kontraŭ viaj vortoj.
IFIGENIO.
Ho, lasu do, ke via favorkoro,
Simila al la sankta oferflamo,
Por mi ekbrilu, dolĉe ĉirkaŭata
De danko kaj de beno kaj de ĝojo! 225
TOAS.
Ho, dioj, kiel ofte tiu voĉo
Min kvietigis!
IFIGENIO.
Donu vian manon,
Ĝi estu por mi signo de la paco!
TOAS.
Tro multe vi postulas tro rapide.
IFIGENIO.
Bonfaroj ne bezonas pripensadon. 230
TOAS.
Tre multe! ĉar tre ofte post la bono
Ja sekvas la malbono.
IFIGENIO.
Nur la dubo
Malbonon povas fari el la bono.
Ne dubu, sed plenumu mian peton
Libere, kiel diktas via sento! 235
