Ho diru, ĉu li efektive falis 50
Per la perfido de edzino sia
Kaj de Egisto?
ORESTO.
Jes, vi diris veron!
IFIGENIO.
Ho, ve al vi, Mikeno malfeliĉa!
Tiele semis nepoj de Tantalo
Per plena man' malbenon post malbeno! 55
Simile al kreskaĵo senvalora,
Miloblan semon ĉirkaŭ si ĵetante,
Por nepoj kaj pranepoj ili kreis
Parencajn mortigantojn por eterna
Sovaĝa reciproka venĝemeco! 60
Malkovru ĉion, kion en la vortoj
De via frat' por mi ankoraŭ kovris
La ombro de l' teruro. Diru, kiel
La lasta filo de la granda gento,
La ĉarma knabo, certe destinita 65
Por iam fari venĝon por la patro,—
Kiele li, Oresto, trovis savon
En tiu sanga tago? Ĉu li ankaŭ
Pereis en la reto? Ĉu li vivas?
Ĉu li saviĝis? Ĉu Elektro vivas? 70
ORESTO.
Jes, ambaŭ vivas.
IFIGENIO.
Ho vi, ora suno,
Radiojn la plej belajn al mi pruntu
Paĝo:Goethe - Ifigenio en Taŭrido, 1921, Zamenhof.pdf/51
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
