Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Ne rajtas ili tuŝi arogante
Per la piedoj, sed de malproksime 255
De temp' al tempo aŭdas mi ilian
Teruran ridon. Tiel blekas lupoj
Ĉirkaŭe de la arb', sur kiun savis
Sin vojaĝanto. Ekster la arbaro
Ripozas ili, kvazaŭ sieĝante; 260
Sed se mi nur forlasos la arbaron,
Tuj ili ekleviĝos, balancante
Serpentajn siajn kapojn, aperigos
Ĉirkaŭe polvajn nubojn kaj pelados
Akiron sian pluen, sen ripozo. 265
IFIGENIO.
Ĉu povas vi aŭskulti bonan vorton?
ORESTO.
Ĝin ŝparu por amato de la dioj!
IFIGENIO.
Espero nova nun por vi eklumis.
ORESTO.
Tra fumo nur briletas antaŭ mi
La mortriver', vokante al infero. 270
IFIGENIO.
Ĉu vi fratinon havas nur Elektron?
ORESTO.
Nur ŝin mi konis; ĉar la pli maljunan
Frutempe prenis for el la mizero
