Diin' de venĝo? Kiu do vi estas,
Vi, kies voĉo kruelege turnas
La plej profundan mian internaĵon?
IFIGENIO.
Eksentu do la voĉon de la koro: 305
Orest'! ĝi estas mi, Ifigenio!
Mi vivas!
ORESTO.
Vi!
IFIGENIO.
Ho, frato!
ORESTO.
For! ho, for!
Ne tuŝu miajn buklojn! Ĉar, simile
Al la edziĝa vesto de Kreuzo,
Per nevenkebla fajro mi infektas. 310
Foriru! Kiel iam Herkuleso,
Mi devas preni morton izolite.
IFIGENIO.
Vi ne pereos! Ho, se mi nur povus
Trankvilan unu vorton de vi aŭdi!
Forigu mian dubon, ho, certigu, 315
Certigu al mi tute la feliĉon,
Pri kiu tiel longe mi petegis.
Ĉar rado de doloro kaj de ĝojo
En mia kor' ruliĝas. De l' fremdulo
Forpuŝas min la timo; sed plej forte 320
Min la interno tiras al la frato.
Paĝo:Goethe - Ifigenio en Taŭrido, 1921, Zamenhof.pdf/61
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
