Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Alveninte ĉe la bordo
Mi refoje ilin kisis;
Nur per tia „monospeco“
Ili prenis veturpagon.
Ĉapitro XIV
El la suna orofundo
Ridas bluaj montodorsoj;
Al deklivo sin algluas
Vilaĝeto kiel nesto.
Tien surgrimpinte, trovis
Mi la grandajn elflugintaj;
Restis nur la junidaro,
Ne ankoraŭ flugkapabla.
Belaj buboj, knabinetoj
Kun ĉapetoj skarlatruĝaj
Aŭ neĝblankaj, ŝafalanaj,
Ludis geedziĝ-vojaĝon.
Sen ĝeniĝo ili ludis,
Kaj mi vidis, ke reĝido
Adorante surgenuis
Antaŭ bela reĝidino.
Princ’ plorinda! Li edziĝis
Je la belulin’. Ŝi mordis
En disputo lin, mortvundis, —
Jen la fino de la ludo.
