— 58 —
GERMO
La afabieco cstas eco kunnaskita, la ĝenlileco akirita. Ĝermo. - 1. Ve ;eta.)o ĵus elkreskinta el la semo. - 2. Unua sladio, komenco, deveno : la ĝermo de la afero. Germi. Komenci kreski : La tritiko jam ĝermas. Ĝi. Pronomo de la tria persono, uzata kiam oni parolas pri objektoj, ideoj, aŭ pri infanoj kaj bestoj, kies sekŝo ne estas konata. Gia. I)e ĝi, apartenanta al ĝi : Esperanto kaj ĝia historio. ĉibo. Kurbaĵodela dorso. Ĝiba. Ilavanta ĝibon : unuĝiba, duĝiba kamelo. Gibulo. Persono bavanta ĝibon. ĉino. Junipera brando. Ĝirafo. (Zoob). Duhufa remaĉulo kun tre longa kolo kaj kun la antaiiaj piedoj pli longaj, ol la postaj (Camelopardalis i/iraffa). ĉiro. Surskribo sur la posta llanko de kambio, transdonantaĝin al triapersono; surskribo, garantianla kambion.Giri. Fari ĝiron. G iranto. Persono, kiu ĝiras.
IIARfl
Ĝis. - 1. Prepozicio esprimanta, ke ago, movo atingas punkton en la spaco aŭ tempo : grimpi ĝis la supro de monto, de la mateno ĝis la vespero. - 2. Prefikso kun la sama seflco : ĝisiri, ĝisvivi. Ĝoji. Havi agrablan senton. kaŭzitan de la poscdo de bono reala aŭ imagata : ĝoji pro la sukceso. Gojo. Agrabla sento. kaŭzita de la posedo de bono reala aŭ imagata. Gojigi. Fari iun ĝoja : La bona novaĵo ĝojigis eiujn. M alĝoji. Havi malagrablan senton, kaŭzitan de malfeliĉo : Kiu ne malĝojos post la inorto de bona amiko'.' M alĝojigi. Fari iun malĝoja : La maldiligenteco de la filo malĝojigas la gepatrojn. Koniparu : Gaja. ĉui. Havi plezuron de io : ĝui freŝan aeron, ĝui la vivon. Guo. Sento de tiu, kiu ĝuas. Guamo. Amo de ĝuoj, inklino al ĝuoj. Ĝusta. Konforma al la leĝoj, reguloj, scienco, celoj : ĝusta espriino, ĝusta procedo, ĝusla. ago. fiusteco. Eco de tio, kio estas ĝusla. G ustatem pe. En ĝusta teinpo. Komparu : Ju s ta , p ra v a.
/
Ha. lnterjekcio, imitanta la ridon : Laŭte sonis la rido : ha, ha, ha! Hajduko -1. Soldato de la liungara piedistaro. -2. Lakeo en bungara kostumo. Hajlo. Glaciiĝinta pluvo, falanta en grajnoj. H ajlas. Hajlo falas.Hajlero. Grajno de hajlo. Haki. Tranĉi per batoj de nkra» peza ilo : haki arbon, haki viandon', halci per glavo. H akilo. Ilo por haki : hakilo de ĉarpentisto. Halo. Konstruaĵo sen muroj, konsistanta nur el tegmento sur kolonoj, kie oni vendas komercaĵojn. Haladzo. Malbonodora venena gaso, eliĝanta el brulanta korpo : memmortigo per haladzo. H aladzi Eligi haladzon. Halebardo. Lanco kun hakilo. Halti. Ĉesi iri, ĉesi paroli, ĉesi agi : Post delchora marŝo la regimento lialtis. Dum la dormo la funkcioj de V organismo ne hattas. La oratoro hallis, inlerrompita de granda bruo. Halto, Ago, stato de tio, kio
lialtis. S e n h a lta . Kiu nc haltas : Dum la tria kongreso oni aranĝis senhaltan veturadon tra Londono. H altigi. Kaiizi halton; malhelpi iri, paroli, agi : haltigi preterpasanton; haltigi parolanton. H altigilo. Aparato por haltigi veturilojn. Haltero. Aparato por gimnastikaj ekzercoj, konsistanta el du feraj aŭ lignaj globoj kunigitaj per mallonga teniio. Halucinacio. Sintroinpo, konsistanta en vidado aŭ aŭdado de neekzitantaj objektoj : Halucinaciojn havas nur fcbruloj kaj psike malsanaj. Hamako. Ŝnura reto aŭ tola tuko, jiendigata horizontale, uzata kiel iito. Hamstro (Zool.). Ilesto el la familio de 1’ musoj (Cricetus frumentarius). Hanzo. Potenca komerca asocio de kelkdeko da urboj en la mezaj jarcentoj. Haro. Fadcnforma elasta elkreskaĵo de la besta kaj homa korpo, pli aŭ malpli dense kovranta kelkajn ĝiajn partojn : blondaj, grizaj haroj. H arligo. Kunplektitaj kapharoj de I’ virino : I.a virinoj portas la harojn Ordinare en unu aŭ du harlig-
