K o n d a m n o . Ago de K o n d a m n ito . llomo, tiu, kiu kondamnas. kiun oni juĝe kondamnis : kondamnito at la ekzilo. Kondieo. - 1. Reciproka rajto kaj devo de interkonsentanlaj personoj, bazo dc interkonsento : kondico de kontrakto je kiu kondiĉo? - 2. Tio, kio estas necesa, por ke io ekzistu, okazu : La oksigeno estas kondiĉo de la vivo. - 3. Stato de aferoj, cirkonstanco : Ne facile estas labori en tiaj kondiĉoj. K o n d iĉa. Dependanta de kondiĉo : kondiĉa promeso. K o n d iĉe k e . En la okazo se : Mi venos, kondiĉe Le vi venos. S enk o n d iĉ e . Sen iu ajn kondiĉo. Kondolenei. Esprimi sian ĉagrenon pro ies malfeliĉo, perdo : kondolenci la vidvinon. K o n d o len co . Kondolencantaj vortoj. Kondoro (Zool.). Raba birdoel la fami_ lio de I’ vulturoj (Sarcoramphus gryplius) Konduki. - 1. Doni la direklon al iranto : konduki blindulon, tenante lin je la mano konduki bruton at la bazaro. La pasio kondukasat krimoj. - 2. Adminislri, direkti : konduki entreprenon. A lk o n d u k i. Konduki al io kaj ĝin atingi : alkonduki al la urbo. D e k o n d u k i. Konduki de io kaj llankigi de ĝi : dekonduki de la vojo,. F o rk o n d u k i. Konduki for de io kaj ĝin forlasi : forkonduki de la patrujo. E n k o n d u k i. - 1. Konduki ien kaj veni inlernen : enkonduki en la ĉambron. - 2. Uzi, apliki ion novan; proponi ion novan por la uzado : enkonduki novan vorton. K u n k o n d u k i. Konduki kun io, kun si : kunkonduki sian filon. T r a k o n d u k i. Konduki tra io kaj atingi ĝian ekstremon : trakonduki tra la urbo. K o n d u k a n to . Ilomo, kiu kondukas. Kond u k ilo . Rimeno, ŝnuro por konduki brutojn : brido kun longaj kondukiloj. Komparu : G v id i.
K onduktoro. Ofieisto, kontrolanta bi-
letojn en vagono, omnibuso : fervoja konduktoro. Konduti. Agi konforme aŭ nekonforme al la reguloj de la bonmoreco, konveneco: La knabino kondutis neriproĉinde dum la tuta servado. K o n d u to . Maniero de la agado (konforma aŭ nekonforina al la reguloj de bonmoreco kaj konveneco). Bonkond u ta . De bona kondnto. Komparu : A gi, fa ri, p ro c e d i.
K onfederacio. Unuiĝo de kelke da ŝtatoj, kiuj havas komunan registaron, sed konservas sian sendependecon : Svisujo estas konfederacio de dudek du ŝtatoj. K onfekcio. Vestoj, fabrike produktataj ne laŭ mezuro.
82 —
KONFUZI
K onferenco. Kunsido por interkon siliĝi pri gravaj aferoj : lconferenco dc diplomatoj. K onfesi. - l . Malkaŝi siajn pekojn : La pastro absolvis la konfesinton. - 2. Malkaŝe diri : .Ut devas konfesi, ke mi tute ne amas lin. Konfeso. Ago, vortoj de tiu, kiu konfesas. Konfidi. - l. Esti certa pri la honesteco, kompetenteco de iu : Konjidu, sed vidu. - 2. Doni, lasi ion al la zorgoj, lideleco de iu : Forveturante, la gepatroj konjidis la infanon al la vartistino. Konfido. Senlo de tiu, kiu konlidas. Konfidato. Homo al kiu oni 'konlidas siajn sekrelojn : konjidato de la mastro. Konfidema. Kiu facilc konfidas; kredema. Komparu : F id i.
Konfidencio. Sciigo, kiun oni komunikas al iu, konlidante al lia diskreteco. Komunikata kun konlido al ies diskreteco : konjidencia letero. K onfid en cie. En konlidencia maniero : diri ion konjidencie. K o n fid e n c ia .
Konfirm i. - l. Proklami la vcrecon de io; jesi : konjirmi la novajon. -2. En la katolika kaj protestanta kulto : solene ripeli la. benon de la bapto. K o n firm o . Ago de tiu, kiu kontirmas; soleno, en kiu oni konlirmas. K o n firm o to Jiinulo, kiu sin preparas al la soleno de la konlirmp. Konfiski. - l. Forprcni kiel punon por la. ŝtata trezorejo : konjiski bienojn de. ribelanlo. - 2. Forpreni objekton malpermesitan, ne konforman al la reguloj : konjiski at la lernanto malpermesitan libron; konjiski nefreŝan viandon en la bazaro. Konfiti. Kuiri fruktojri kun sukero, por ilin konservi en la densa siropo. K o n fitajo . K o n litita j fru k to j.
Konflikto. Malkonsento, malpaco, kaŭzita de kontraŭeco de deziroj. de opinioj : konjliklo inter du regnoj', konjlikto kun la propra konscienco. K onform a. I)e sama karaktero, bone akordiĝanta kun io : Stilo konforma at.la temo. K o n fo rm e . En maniero konforma al io. Konformigi. Fari ion konforma al io. Konformiĝi. Fariĝi konlorma al io. Konfuzi. Kaŭzi perdon de la trankvileco. de la memcerteco de iu, per subita malkovro de lia kulpo : La juĉ/islo tute konluzis la krimulon per siaj demandoj. K onfuzo. Stato, sento de tiu, kiu estas konfuzita. K o n fu ziĝ i. Fariĝi konfuzita : S t tute konfuziĉ/is, vidante la penetreman rigardon de la edzo. Komparu : K o n s te rn i.
