Izidoro, kiu cetere vizitis la domaĉon de le patro Ŝarelo nur kun la plej grandaj zorgoj kaj nesuspekteble, Izidoro decidis ne reiri tien. Estante informiĝinta, li eksciis ke vendredon, estis bazartago en Freselineso, grava urbeto situita post kelkajn leŭgojn, kien ni povis iri aŭ per la ĉefvojo, sufiĉe serpenta aŭ per ŝparvojoj.
Vendrede, li elektis, por iri tien, la ĉefvojon, kaj ekvidis nenion kiu altiris sian atenton, neniun ĉirkaŭbaron el altaj muroj, neniun silueton de malnova kastelo. Li matenmanĝis ĉe iu gastejo en Freselineso kaj li pretiĝis por foriri kiam li vidis alveni la patron Ŝarelon kiu trairis la placon puŝante sian malgrandan ĉaron de akrigisto. Li tuj sekvis lin tre malproksime.
La bonulo faris du longdaŭrajn haltojn dum kiuj li akrigis dekduojn da tranĉiloj. Poste fine, li foriris tra tute malsaman vojon kiu direktiĝis al Krozanto kaj la urbeto de Eguzono.
Botreleo enŝoviĝis malantaŭ li sur tiu ĉi vojo. Sed li ne paŝis dum kvin minutoj, ke li havis la impreson ne esti sole por sekvi la bonulon. Iu individuo vojiris inter ili, kiu haltis kaj reiris samtempe
