Iom antaŭ alveni ĉe la nivelo de la akvo, la fenestroj ĉesiĝis, kaj estis la mallumo.
Izidoro laŭte nombris la ŝtupojn. Je la tricent-kvindek-oka, ili enbuŝiĝis en pli larĝan koridoron kiun ankoraŭ pordo el fero baris, plifortigita per platoj kaj najloj.
- Ni konas tion, diras Botreleo. La dokumento donas al ni la nombron 357 kaj triangulo dekstre punktofrapita. Ni devas nur rekomenci la operacion.
La dua pordo cedis kiel la unua. Longa, longega tunelo prezentiĝis, lumigita de loko al loko de hela brileto de lanternoj pendantaj ĉe la volbo. La muroj ŝvitis kaj akvogutoj falis sur la muron, tiel ke, de unu fino al la alia, oni aranĝis por helpigi piedirado, veran trotuaron el tabuloj.
- Ni pasas sub la maro, diras Botreleo. Ĉu vi venas, Ganimard ?
La inspektoro riskis sin en la tunelo, sekvis la lignan ramplon kaj haltis antaŭ lanterno kiun li malpendigis :
- La uzataĵoj eble datiĝas de la mezepoko, sed la lumigada sistemo estas moderna. Tiuj ĉi sinjoroj lumigas sin per inkandeskaj mufoj.
