Ĉi tiu paĝo estas provlegita
El Ciklo „Frenezo”
Dediĉas al Hohlov N.
I
Vi estas mia ĝemelode nasko ĝis morto mem.
Ofte vi estas anĝelo,
pli ofte — anatem’.
Vi akompanas kvazaŭ la ombro
dum tago kaj dum nokt’,
de lulilo ĝis tombo,
dum ĝoj’ kaj dum vivsufok’.
Kaj vana estas la peno
min liberigi je vi:
Vi estas dolĉo, kateno,
jen siblo, jen belmelodi’,
jen konscienca riproĉo,
jen elintenca malbon’,
jen de l’ spirito diboĉo,
jen adoro antaŭ madon’.
Ĉiam nur disduiĝeco,
sopiro al mensa tut’,
de l’ cerbo kaj kor’ — sanga peco,
dram’ de l’individu’.
Voznesensk, 19 Februaro 1922.
