Saltu al enhavo

Paĝo:Molière - Don Juan, 1906, Boirac.djvu/89

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
— 91 —

Don Juan

Jes, je mia fido, necesos korektiĝi. Ankoraŭ dudek aŭ tridek jarojn da tiu ĉi vivo, kaj tiam ni pripensos je ni.

Sganarelo

Ho!

Don Juan

Kion ci diras pri tio?

Sganarelo

Nenion. Jen estas la vespermanĝo. (Li prenas pecon el unu el la pladoj alportitaj, kaj metas ĝin en sian buŝon.)

Don Juan

Ŝajnas, ke ci havas la vangon ŝvelinta: kio ĝi estas? Parolu do. Kion ci havas?

Sganarelo

Nenion.

Don Juan

Montru iom. Je Dio! Ĝi estas ŝvelaĵo, kiu falis al li sur la vangon. Rapide lanceton por trapiki tion! La malfeliĉa knabo ne povas plu elteni, kaj tiu absceso povus lin sufoki. Atendu: vidu ĉiuj, kiel matura ĝi estis! Ha! fripono kia vi estas!

Sganarelo

Mian fidon, Sinjoro, mi volis scii, ĉu via kuiristo ne metis tro multe da salo aŭ pipro.