Don Juan
Jes, je mia fido, necesos korektiĝi. Ankoraŭ dudek aŭ tridek jarojn da tiu ĉi vivo, kaj tiam ni pripensos je ni.
Sganarelo
Ho!
Don Juan
Kion ci diras pri tio?
Sganarelo
Nenion. Jen estas la vespermanĝo. (Li prenas pecon el unu el la pladoj alportitaj, kaj metas ĝin en sian buŝon.)
Don Juan
Ŝajnas, ke ci havas la vangon ŝvelinta: kio ĝi estas? Parolu do. Kion ci havas?
Sganarelo
Nenion.
Don Juan
Montru iom. Je Dio! Ĝi estas ŝvelaĵo, kiu falis al li sur la vangon. Rapide lanceton por trapiki tion! La malfeliĉa knabo ne povas plu elteni, kaj tiu absceso povus lin sufoki. Atendu: vidu ĉiuj, kiel matura ĝi estis! Ha! fripono kia vi estas!
Sganarelo
Mian fidon, Sinjoro, mi volis scii, ĉu via kuiristo ne metis tro multe da salo aŭ pipro.
