El la montar’, knabinon en sufero?
Ĉu hejme do malbone tro?
Ŝi en mizero?
Do diru, kion volas vi?
(Flanke).
Malbenitul’!
Mizerulin’! frenezas en ĉi-horo!
(Kolere.)
Konduku ŝin, al hejmo gvidu ŝin
Kaj servon vian — memoros la sinjoro.
- JONTEK.
- JONTEK.
Kompatu do, ho vi sinjor’!
Nun ŝia patro mortis for;
Patrinon longe kovras tero…
Kun orfino Dio sola kaj — maldolĉa plor’.
(Malpli laŭte.)
Ĉe homoj moko — kaj ofenda vort’…
(Silentas momente, poste kun ironia humileco.)
Ho, bonsinjoro! jen terura sort’!
Do rekompencos Di’ kompaton al mizero!
SCENO V
LA SAMAJ, KELKAJ GASTOJ, STOLNIK kaj ZOFJA.
(Januŝ kuras renkonten al ili kaj diras, ke Halka estas freneza.)
- HALKA (leviĝas malrapide).
- HALKA (leviĝas malrapide).
(Kanto.)
Iomet’ post iometo
Logis vi la kolombeton!
Iomet’ post iometo
Bele-blankan kolombeton
Vi delogis, ho falketo!
Vi delogis ĝin!
