La juna invalidino trovis rimedon, cunigi chircaù sia lito en unu saman bonvolan penson vizitantojn plej diversopiniajn. De ciam shi nin forlasis, pligrandighas chiutage la rondo de tiuj, por ciuj shi estas amicino plej curaghiganta. Per la sama dolcha influo shi eficas sur chiujn personojn. Ciujn disigas vanaj disputoj, tiujn shi unuigas en unu saman ampenson.
Ciom da cortushantaj leteroj ni riçevis, subscribitaj de malsanuloj aù de bonfartantoj, de credantoj aù de scepticuloj, de protestantoj aù de catolicoj! Ni deziras diri al tiuj corespondintoj, plejmulte neconataj de ni, cian plezuron ili faris al ni ; tamen ni memorigas al ili, ce ech ne unu el la laùdoj merititaj per tiom sancta vivo devas sin directi al la vercisto, ciu havis la privilegion esti ties atestanto caj racontisto.
Oni permesu, ce ni çitu vorton, ciu shajnas bone resumi la gheneralan spiriton de tiuj leteroj caj de la articoloj publicigitaj en diversspecaj revuoj caj gazetoj. La vorto estas de Sro Victor Giraud, cies catolicaj convincighoj estas samtempe firmaj caj toleremaj. La eminenta reçenzisto de la Revue des Deux Mondes preferus, se Adelon Kamm mi ne estus nominta « sanctulino
