la influojn, bonajn aù malbonajn, ciuj ocaze agas sur lin. Tio estas la solena horo, en ciu lia sorto povas deçidighi. Povu li tiam aùdi curaghigajn caj vivigantajn parolojn! Caj se li ne ancoraù sin submetis, povu li almenaù diri, ciel Jezuo en Getsemaneo: « Patro mia, se tio estas farebla, preterpasu tiu calico for de mi; tamen farighu, ne laù mia, sed laù via volo. »
Ghis en tiuj malserenaj horoj aperas la agema, energia caj tiom grandanima naturo de Adèle Kamm. Por shi mem, negrave, sed por la familianoj, tiom core amataj! « Vido la plorojn pro mi, shi diris; legi laçighon sur la amataj vizaghoj, paligitaj per la zorgado, angoro, baractado caj flegado; cheesti ciel neutila atestanto tiun plian laboron, caùzitan de mia deviga senocupeço… rigardadi tion trancvile? Ne, milfoje ne; prefere mi ellitighu; mian malforteçon anstataùos energio; ciam mi sentos min ecsvenanta, mi ridos; ciam febro min enpenetros, mi marshados; ghis la fino mi contraùstaros. »
Shi batalas; trans siaj fortoj shi bataladas. Surmetinte jupon caj antaùtucon, shi iras en la ghardenon. Ecfloras la siringoj caj gliçinio. En la naturo, chio estas ghojo. Shi sentas sin
