acçepti cunestadon cun aliaj. De celcaj tagoj li consentas eliri el sia chambro, acçepti amicojn, caj pasintan tagon li petis de mia amicino, ce shi pensu caj preghu por li en la preghejo. Vere tio estas morala revivigho, caj mi estis tre cortushita, aùdante la raconton de mia amicino; nur virina coro, mi credas, povas agi efice en tiaj ocazoj, char la curaçistoj vane provis, helpi al li.
Aliuloj contraùe elvocas admiron, mixitan cun malgajeço caj bedaùroj, ciam oni pensas, ce post mallonga tempo ili ne plu existos. El tiuj estas preçipe du: junulo bonmaniera, tre clera caj plej noblanima, ciu organizas la comedion caj estas plej simpatie admirata, char li neniam zorgas pri si caj donas la reston de siaj fortoj al tiu bonfaranta entrepreno. Nur ancoraù celcajn monatojn maximume li povos vivi, caj oni ne povas senribele demandi al si, ciaj tiaj personoj, ciuj povus fari tiom da bono surtere, devas foriri tiel baldaù. Li estas tiom trancvila caj rezigninta, ce dolorigas, vidi lin organizanta tiun comedion sçiante, ce estas la lasta verco lia! La alia estas Argentinino, charma estazho, pli simpatia caj graçia ol oni povas imagi. La compatindulino ancaù estas condamnita, caj shi petis permeson sin lastan fojon amuzi, partoprenante la curadojn de florumitaj glitveturiloj. Pli ol unu oculo malsecighis, vidante tiun ravan creitazhon, blancan caj rozcoloran, en lulsegho de rozoj caj diantoj; la helpcuraçisto ne povis pli deteni sin; li suprenvenis viziti min, tedita de la vivo caj de sia metio. Caj ciom da aliaj ancaù studindaj, char estas tie chi pli ol duçent personoj!
Mi racontas tion, cara fraùlino, por comprenigi al
