Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Kaj onklo Vilĉjo turnis sin al la kapitano Turkoto kiu eksplodis per ridego.
- Kion vi volis, sinjoro Kolderupo, li respondis, mi kelkfoje povas kontraŭstari al vi… sed al fraŭlino Fina… estas tro malfacile !… Kaj, antaŭ kvar monatoj, dum vi sendis min gvati la insulon, mi surmarigis mian kanoton kun la supredirita kofro…
- Kara Fina, kara Fina mia ! diris Godfredo, etendante la manon al la junulino.
- Turkoto, vi tamen promesis al mi konservi la sekreton, respondis Fina, ruĝiĝante !
