Paĝo:Virgilio - Eneido, 1906, Vallienne.pdf/116

Ili unue, el kverko kaj ligno rezina faritan,
215grandan konstruas ŝiparon, per nigraj folioj funebraj
flankojn kovrinte: cipresojn antaŭe metinte malĝojajn,
ili per brilaj armiloj supraĵon ornamas altegan.
Akvon puregan, bolintan en kupraj lavvazoj, unuaj
verŝas, kaj korpon lavinte malvarman, ĝin zorge parfumas.
220Ĉiuj ĝemadas, kaj membrojn malsekajn pro larmoj sur liton
metas, kun vestoj purpuraj, de li ve! kutime vestitaj.
Grandan portilon portante sur ŝultroj, - malgaja laboro! –
torĉojn aliaj mallevas, kaj, sin deturninte, ŝtiparon
tuj ekbruligas, laŭ rito de patroj. Aromoj samtempe
225brulas kaj aĵoj intestaj kaj multe fluanta oleo.
Kiam finita brulado de cindroj mallevis amason,
oni restaĵon kaj cindrojn kolektis kaj lavis en vino:
fine en urnon el kupro ostaron enfermis Korino.
Ĉirkaŭ kunuloj trifoje li sanktan transportis purakvon;
230gutojn malpezajn sur ilin skuinte per branĉo oliva,
li ĉeestantojn purigis, kaj lastajn deklamis parolojn.
Dume Eneo grandegan konstruas ŝtontombon,
kaj en ĝin ĵetas de viro armilojn, remilojn kaj fine trompeton.
Tiun monteton je nomo Misena ĝin nomas ankoraŭ
235gentoj, kaj nomo tra jaroj estontaj restados eterne.
Tion farinte, Sibilajn li penas plenumi konsilojn.
Estis profunda kaverno kun larĝa malfermo ŝtonega,
kiun malluma arbaro kaj nigra ĉirkaŭis rivero.
Super ĝi birdo neniu, sen granda danĝero, flugante
240povis transiri; ĉar blovoj malpuraj el nigraj profundoj
supren haladzis senĉese, ĝis alta arkaĵo ĉiela.
Tiu ĉi loko de Grekoj, pri tio, nomiĝis Averno.
Tien unue kvar junajn bovvirojn pastrino kondukas
nigrajn, kaj vinan oferon ekverŝas sur fruntojn iliajn.
245Poste, sur verto, en mezo de kornoj, tranĉinte haregojn,
ilin ŝi ĵetas sur sanktan fajrujon, unua piaĵo,
laŭte vokante Hekaton, ĉiele kaj ankaŭ Erebe
same potencan. Tranĉilojn trapuŝas aliaj, kaj sangon
varman kolektas en vazojn. Nigretan ŝafidon per glavo
250buĉas Eneo mem, jen por patrino de Eumenidoj,
jen por potenca fratino, kaj poste bovinon senfruktan